wtorek, 25 marca 2014

Taca

Witajcie!

Nie wiem jak Wy, ale ja od jakiegoś czasu mam straszną niechęć do poniedziałków. Poniedziałki przeczekuję. Do tego pogoda jest mało zachęcająca do działania, ale nie będę tu narzekać. Chciałam Wam dziś pokazać pewną tacę, którą można już było zobaczyć na sobotnich zdjęciach.


Otóż tacę tę przywiozłam z mojego ostatniego pobytu w Chicago. Nie szukałam jej jakoś specjalnie, po prostu wpadła mi w ręce w jednym z seconhand'ów Goodwill. Ilość rupieci jaką tam można znaleźć i skarbów jakie wśród nich można wygrzebać, jest czasem nie do pojęcia :) Wykorzystuję to jak mogę, choć nigdy nie miałam żyłki szperacza. 
Nie mniej jednak tacę udało mi się upolować. Była w opłakanym stanie, zaśniedziała do granic możliwości, ale zobaczyłam w niej pewien potencjał, a cena była bardzo zachęcająca. No i tak taca przywędrowała ze mną do Polski. Potem niestety popadła w zapomnienie. A wszystko przez to, że nie miałam pojęcia czym ją wyczyścić.


Najpierw próbowałam specyfikami do czyszczenia srebra, ale jakoś nie przynosiło to oczekiwanych efektów. Potem wyszukiwałam w internecie różnych sposobów na wyczyszczenie tego tańszymi sposobami, ale też bez rezultatów. Bardzo chciałam użyć jej na Boże Narodzenie, bo wiele takich tacowych aranżacji pojawiało się we wnętrzach, ale nadal nie mogłam pozbyć się czarnego nalotu. 
Aż w końcu w sobotę właśnie, przy wiosennych porządkach w kuchni, doszłam do wniosku, że albo ją wyczyszczę, albo wyrzucę. W ruch poszło mleczko Ludwik i... efekt był oszałamiający. Na spodzie nawet ukazała się interesująca punca, z której wynika, że taca chyba jest posrebrzana.


Nie jest idealna, bo dość zniszczona i ma kilka skaz, ale i tak wydaje mi się, że zasługuje na chwilę uwagi. Uwielbiam takie znaleziska więc na pewno pojawi się na blogu jeszcze nie raz.
Niestety nie mam zdjęć "przed", bo nie spodziewałam się, że uda mi się ją wyczyścić i że będzie z tego post :)

Do miłego!


sobota, 22 marca 2014

Słoneczna sobota

Pogoda nas naprawdę rozpieszcza. Promienie słońca sprawiają, że aż chce się działać. Co prawda ciągnie nas na powietrze i zaraz gdzieś ruszymy rozkoszować się początkiem wiosny, ale te małe kadry na dziś pokazać mogę :)




Pozdrawiam Was wiosennie!

środa, 19 marca 2014

Regał na butelki

Witajcie:)

Prace nad spiżarką trwają, a że teraz już robimy wszystko sami, to trochę nam przy tym schodzi. Nie mniej jednak, dziś krótko o naszym małym pomyśle.
Wyposażając spiżarnię w regały wiedzieliśmy, że musi się w niej znaleźć coś na butelki. Nie jesteśmy koneserami win, ani specjalnymi zbieraczami alkoholi, ale jakoś tak zawsze coś tam się od kogoś dostanie lub kupi i tak butelek zawsze trochę jest. Dlatego też doszliśmy do wniosku, że trzeba je jakoś sensownie przechowywać zamiast trzymać na kupie w kartonie. A ponieważ bardzo prosty pomysł na butelkowy regał znalazłam przeglądając sieć wzięliśmy się ochoczo do pracy. Zakupiliśmy regał z serii GORM w Ikei o głębokości 35 cm (cała reszta spiżarki też będzie wyposażona w regały z tej serii, ale głębsze) i do tego dokupiliśmy kątówki 20x20 mm. Kątówki Ł pociął na 35 cm kawałki i poprzybijał do półek tworząc tym samym przegródki na butelki. I tak oto, bardzo prostym sposobem powstał taki regał:


(Chciałam też zrobić zdjęcie z zawartością, ale aparat odmówił mi posłuszeństwa.) Musimy dokupić jeszcze kilka półek, żeby zapełnić całość, ale okazało się, że Ikea właśnie przestała je produkować i w żadnej Ikei w całej Polsce nie ma już tych półek do kupienia osobno(!?). Nie wiem jak z tego wybrniemy, ale coś się wymyśli :)
 

poniedziałek, 17 marca 2014

Złe dobrego początki :)

Kiedy panowie w pocie czoła znęcali się nad spiżarnią, ja cichutko w kuchni wzięłam się za szycie. Bardzo średnio mi to wychodzi, choć maszyna zawsze w domu była i od czasu do czasu korciło mnie żeby jej użyć. Były to zazwyczaj małe rzeczy, bo wiadomo jak to jest na początku. Ale Ł pomysł szycia się bardzo spodobał i tak od słowa do słowa, od potrzeby do potrzeby, postanowiłam trochę poszyć. Początki są trudne więc staram się nie brać za nic skomplikowanego, ale przyszło mi się zmierzyć z dość wymagającym zadaniem.


Dostałam zadanie bojowe uszycia pokrowców na siedzenia do Żuka. Ł kupił latem takie cudo i zachwycony walczy z nim jak może. Taka maszyna wymaga dużo pracy, ale warta jest wysiłku. No i przyszedł też czas na mój wkład. Pokrowce powstają.


W lekkich bólach, bo jak już mówiłam, marna ze mnie krawcowa. Szyć i kroić nie umiem, ale radzę sobie jak mogę. No i jak widać mam pomoc. Na szczęście zadaniu podołałam. Efekt końcowy jest jak dla mnie, zupełnej amatorki, zadowalający. Nie wyszły najgorzej, choć nie mogę się oprzeć wrażeniu, że to straszna prowizorka.



Nie mniej jednak, jest wiele plusów całej tej akcji. Nakręciłam się na szycie, bo różnorodność materiałów i pomysłów co z nich zrobić, jest ogromna. Na szczęście Ł wcale nie patrzy na mnie jak na wariatkę wiec będę działać ile mogę :)

Pozdrawiam Was ciepło i wiosennie mimo tej mało pozytywnej aury za oknem!


czwartek, 6 marca 2014

Ta dam!

Witajcie!
Prace nad spiżarnią zakończone. Przynajmniej te remontowe. Niby małe pomieszczenie, a roboty w nim było co nie miara. Panowie jednak znali się na rzeczy i z dnia na dzień wyglądało to co raz lepiej, aż wierzyć się nie chce. Efekt końcowy jest wręcz oszałamiający, jak na takie pomieszczonko. Choć nie ma się co dziwić jak sobie przy pomnę, jak to wyglądało przedtem. Pamiętacie?



I w trakcie:



A teraz... zniknęła ścianka działowa, wanna, umywalka i muszla, panowie wylali posadzkę, wygładzili ściany, położyli gres i pomalowali wszystko co się dało. No i wygląda to tak:




Biel aż razi, ale z drugiej strony zrobiło się przestronnie, czysto i schludnie, a tak miało być. O wyposażeniu wolę nie myśleć, bo funduszy póki co brak. Na regały trzeba będzie poczekać, ale i tak będzie o niebo lepiej niż było. Na razie plan jest taki, żeby przetransportować tu pralkę, zamontować jakąś dużą umywalkę (najlepiej przemysłową, ale ich ceny są nieco kosmiczne) i suszarkę na pranie i pralnia będzie gotowa. Potem sukcesywnie zaczną pojawiać się regały.
Pomysłów jest co nie miara, ale wszystko wymaga czasu. Mam jednak nadzieję, że już niedługo będę mogła pokazać choć część zagospodarowanej przestrzeni.

Pozdrawiam Was ciepło!